Tuur is eigenlijk onze eerste franse jongen. Heb heb ik als eerste gekozen om met mij mee naar huis te gaan.
Zijn mooie kleur (magpi) viel mij direct op.
Hij is samen met zijn broer Tucker bij ons komen wonen. En hij is eigenlijk toch wel het zorgenkindje van den hoop. Hij is qua gezondheid niet echt wat het zou moeten zijn:
– olifantentanden, zijn tanden groeiden verkeerd, dus deze zijn op zijn 8 maand getrokken. Hij heeft hier geen last van, krijgt gewoon fijn gesneden groentjes
– traanogen, heel gevoelig hieraan
– absessen: gelukkig altijd goed genezen
– gasbuik, heeft hij gekregen met kerstavond 2017. Dokter van wacht gaf het geen goei einde, maar hey, dan ken je ons en Tuur nog niet.
– middenoorontsteking: dit was toch wel heftige periode. Omvallen, draaien rond zijn as. Gelukkig is hij hier ook vanaf geraakt.
Hij heeft tot kerst 2017 buiten in de groep gewoond, maar door zijn gasbuik binnengehaald en later beslist dat hij beter binnen kan blijven. Hij is niet de sterkste, dus mag hij lekker binnen oud worden.
Tuur is echt een tamme goedzak. Gelukkig wanneer hij op de mat kan liggen onder de tafel. Daarom hebben we voor hem dezelfde mat in mini-formaat gekocht voor wanneer hij in de keuken moet blijven. Zo is hij gelukkig. Ergens languit gaan liggen, de boel afkijken en regelmatig een welgemeende knuffel!